بررسی رسانه های هنری جدید در آثار چهار هنرمند زن بین المللی معاصر

رسانه‌های هنری جدید (ویدیو آرت، چیدمان، عکاسی، هنر مفهومی، هنر دیجیتال، هنر اجرا و ...) در بازگویی دغدغه‌های زنان هنرمند، نقش مؤثری داشته‌اند. هنرمندان زن معاصر با استفاده از امکانات رسانه‌های جدید ضمن نحوه ارائه هنرها فراتر از عرصه‌ موزه‌ها و گالری‌ها با مخاطبین بیش‌تری ارتباط برقرار کرده و در بیان محتوا مؤثرتر عمل کرده‌اند. در این راستا، هنرمندانی از جمله مونا حاتوم[i] که دغدغه ذهنی او برقراری ارتباط میان سیاست و هنر با استفاده از هنر رسانه‌ای نو بوده است؛ همچنین سندی اسکاگلند[ii] هنرمندی که در آثارش به‌ نقد زندگی و فرهنگ مصرف‌گرا و روزمره آمریکایی پرداخته است؛ و دیگری لورنا سیمپسون[iii]هنرمندی که نژادپرستی و جنسیت، موضوع اصلی آثارش را تشکیل داده است؛ و خانم جنی هولتزر[iv]که معتقد به آموزش توسط هنر بوده است، مورد بررسی و تحلیل قرارگرفته‌اند. اصلی‌ترین هدف این مقاله، بررسی تحولات ابزارهای بیانی هنری و چگونگی عملکرد هنر رسانه‌ای نو در هنر زنان معاصر است. این تحقیق درصدد پاسخ به این سؤالات است که مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از: رسانه‌های هنری جدید کدامند؟ کاربرد رسانه‌های هنری جدید در هنر زنان معاصر و تأثیرگذاری بیش‌تر در ذهن مخاطب چگونه بوده است؟ پس از پژوهش و تحلیل به نتایج ذیل دست‌یافتیم: رسانه‌های هنری جدید در بازگویی دغدغه‌های زنان هنرمند معاصر، به شکل مؤثری عمل نموده‌اند و به‌عنوان ابزار هنری باعث شده‌اند که هنرمندان زن، امکانات جدید و متفاوتی برای ارائه مفاهیم و پیام‌های خود داشته باشند. رسانه‌های هنری جدید، به دلیل امکانات متفاوت و بهره‌گیری از فنّاوری جدید باعث شده‌اند که پیام هنرمند صریح­تر و واضح­تر بیان شود و در ارتباط با اقشار متنوعی از مخاطبین قرار گیرد و تاثیرگذارتر باشد. تا­کنون هنر زنان از دیدگاه فمینیسم و رسانه به‌طور عام در حوزه­های علوم ­انسانی و رسانه­های فرهنگی مانند تلویزیون، اینترنت و...مورد مطالعه قرارگرفته است؛ اما پژوهش حاضر منحصراً به رسانه­های هنری جدید و تحلیل محتوایی آثار چهار هنرمند شاخص پرداخته است. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی، به شیوه کیفی و با رویکرد تصویری انجام‌گرفته است. نحوه گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه‌ای و از طریق بررسی اسناد و منابع موجود و مکتوب و مشاهده آثار از طریق منابع الکترونیکی بوده است.